Zeytinburnu’nda boşaltılan 5 katlı bina çökerken son anda kurtarılan Ümmügülsüm Yılmaz, o anları gözyaşları içinde anlattı. Yılmaz, “Saniyeler içinde uçtu gitti bina. Dumanların içinde kaldım. Bir gün öncesinden sadece üstlerimiz ile indik aşağıya. Sabah toplayacaktık eşyaları" dedi. Askerden gelen oğlunu da ağırlayamadığını ayrıca üzüldüğünü anlatan Yılmaz, "Konya’dan asker oğlum geldi. Kapımı açıp hoş geldin diyemedim. Oğlum gel otur evine diyemedim. Aç mısın? Susuz musun? diyemedim” diye konuştu.Zeytinburnu Sümer Mahallesi 27/2 sokakta bulunan ve boşaltılan 5 katlı Hilal Apartmanı, sabah 10.30’da büyük bir gürültü ile çökmüştü. Binanın çökmesinin ardından bölgeye çok sayıda ekip sevk edilmiş ve adrese dayalı yapılan nüfus çalışmasında bina sakinlerine ulaşılmış ve kimsenin enkaz altında kalmadığı belirlenmişti. Bina çökerken son anda kurtarılan Ümmügülsüm Yılmaz ise, o anları gözyaşları içinde anlattı. Oğlunun askerden geldiğini belirten Yılmaz, evinde oğlunu ağırlayamadığı ve onunla ilgilenemediği için üzgün olduğunu ifade etti.“BOYNUNA SARILIRDIM, HALİNİ HATIRINI SORARDIM”Yaşadıklarını anlatan Ümmügülsüm Yılmaz, “Önceki akşam 23.00 civarıydı, ses geliyor dediler. Aşağıya inerek kolonlara baktık. Kolonların çatladığını basınç yaptığını gördük. Bizim adam da, ’bu bina da yaşanılmaz, her an uçar. Üstümüzü başımızı alalım inelim aşağıya’ dedi. Herkes aşağı indi sağa-sola gitti. Sabahleyin yukarı çıkıp eşyalarımı toplayım dedim. Sonra bir baktım çatır çatır ses geliyor. Eşime arabayı çek bina uçar dedim. Kedi vardı orada gezip duruyordu bizim adam da kovaladı. Çıkıp eşyaları toplayım dedim baktım takır takır bir şeyler geliyor. O zamanda kalkayım çocukları kaldırayım karşıda yatıyorlar. Yok uyusunlar demeye kalmadı, kaç çabuk bina uçuyor dedi. Saniyeler içinde uçtu gitti bina. Dumanların içinde kaldım. Bir gün öncesinden indik aşağıya sadece üstlerimiz ile indik aşağıya. Sabah toplayacaktık eşyaları komşuda geldi. Sabah aniden yıkılacağını bilemedik bilseydik alırdık eşyalarımızı. Yukarı çıktım birkaç eşyamı toplamaya çalıştım ama böyle olacağını bilmiyordum. Oğlum geldi Konya’dan asker kendisi kapımı açıp hoş geldin diyemedim. Kız kardeşimin evine geldi. Oğlum gel otur evine diyemedim. Aç mısın? Susuz musun? diyemedim. Evim yoktu ki açardım evimi otururdu, evim yok ki artık. Boynuna sarılırdım, halini hatırını sorardım. Sabah kalktı oturuyor kendi başına bir şey diyemedim” şeklinde konuştu(Volkan Kayalar /İHA)